حافظه خارجی بشر آینده
البته همان‌طور که اریک اشمیت مدیر اجرایی گوگل اعلام کرده است این حافظه خارجی برخلاف مغز ما روز به روز گسترده‌تر خواهد شد.
باید صحبت‌های اشمیت را کمی جدی‌تر بگیریم؛ هنگامی که قدرت ذخیره‌سا‌زی و به خاطر سپردن حافظه‌های خارجی آینده را به عنوان چالش بشر مطرح می‌کند. به اعتقاد او و دیگر کارشناسان این حوزه، آینده از آن حافظه‌های خارجی بزرگی است که به کمک آنها تمام زندگی‌مان را در اینترنت و به صورت دیجیتالی ضبط خواهیم کرد، بخصوص این‌که در آینده‌ای نه چندان دور اطلاعات ذخیره شده از ما در شبکه اینترنت شامل موارد زیادی از زندگی شخصی ما خواهد بود. برای مثال این اطلاعات نشان می‌دهند که موزیک، کتاب و فیلم مورد علاقه ما کدامند یا از چه بیماری‌هایی رنج می‌بریم، دوستان ما چه کسانی هستند، کجا زندگی می‌کنیم، کجا کار می‌کنیم، الان در چه مکانی قرار داریم و حتی مشغول فکر کردن به چه چیزی هستیم. این اطلاعات مشخص می‌کنند که ما در اینترنت بیشتر به دنبال چه اطلاعاتی می‌گردیم و به همین دلیل اینترنت می‌تواند و باید به جای ما به یاد آورد، تحلیل کند و پاسخ سوالاتمان را به بهترین نحو ممکن بیابد.
وجود چنین قابلیت‌های ویژه‌ای باعث شده تا بحث‌های فراوانی بر سر حافظه بی‌‌حد و مرز اینترنت و جایگزینی تدریجی آن با حافظه بشر شکل گیرد. مغز ما یاد می‌گیرد که به خاطر نسپارد و از آنجا که اینترنت را به عنوان حافظه خارجی خود قبول کرده است، ناخودآگاه به این سمت پیش می‌رود که نباید همه چیز را بداند، بلکه به جای به خاطر سپردن اطلاعات، کافی است بداند کجا می‌تواند آنها را پیدا کند.
در واقع زمانی که شما همواره با اینترنت سروکار داشته باشید، قادر خواهید بود هر اطلاعاتی را هر زمان که نیاز داشته باشید به دست آورید. بنابراین هیچ‌گاه سعی نمی‌کنید اطلاعات را به خاطر بسپارید؛ چراکه تصور می‌کنید اطلاعات مورد نیاز شما همیشه در دسترس هستند. استفاده گسترده از موتور‌های جستجو و دیتابیس آنلاین در نحوه یادآوری اطلاعات توسط انسان در طول سال‌های اخیر آنچنان محسوس بوده که هرچند هنوز حقایق بسیاری از رابطه مغز انسان و اینترنت در پرده ابهام قرار دارد اما محققان در آزمایش‌های خود به این مهم دست یافتند که ذهن انسان در حال سازگاری با فناوری‌های ارتباطی است.
البته اینترنت را نباید فقط کلید حل معماهایمان بدانیم کما این‌که این محصول عصر جدید آنقدر در ارتباطات میان انسان‌ها موثر بوده که باید گفت دیگر با زندگی بیشتر مردم کره خاکی کاملا در هم تنیده شده و به عبارت دیگر ما جزئی از زندگی دیجیتال دیگران شده‌ایم و دیگر نه به عنوان فرد که بخشی از یک مجموعه‌ایم و در واقع مجموعه اگر اراده کند، می‌تواند تمامی قطعات زندگی‌مان را مثل پازل کنار هم بچیند. شبکه‌های اجتماعی بخوبی این ادعا را ثابت کرده‌اند، چون کسی که تا دیروز برایمان «هیچ‌کس» بوده حالا در سایت‌های اجتماعی به «دوست» ما مبدل شده است.
بهاره صفوی / گروه دانش